Bir Gün Herkes Beni Tanıyacak / Tolga Çevik

TOLGA ÇEVİK

Bir Gün Herkes Beni Tanıyacak

13 yaşında annene bir kağıt yazıp veriyorsun ve kağıtta şey yazıyor:

"Bir gün herkes beni tanıyacak."

Doğru, doğru. O kağıt doğru.

Yani yazmışım, hatırlamıyorum.

Sonra galiba 45 - 46 yaşındayken bir gün annem verdi onu.

Bayağı böyle bir eski, bizim teksir kağıtları vardı ya hani, kahverengimsi.

Ona yazmışım, altına da saçma sapan bir imza atmışım.

Ne olduğu belli değil, o yaşta.

Demişim öyle, öyle bir takıntı vardı yani, bilsin herkes.

Ben bir şey yapayım, gülsünler, eğlensinler falan.

Öyle bir hastalık var yani.

Hala da var.

Sence hayal ettiğin yerlerde olabilir misin?

Valla, açık söyleyim mi; hayalimin ötesinde.

Şu an çok mutluyum yani.

Hiç böyle olacağını düşünmezdim.

Yani, o yaşta, herhalde bir tiyatroya girerim becerirsem.

Orada da bir şey oynarım diyordum.

Şimdi mesela; Amerika'ya gidiyorum, Kanada'ya gidiyorum.

Öyle olunca tabii diyorum ki; hayalimin ötesinde oldu yani.

Çok şükreden bir insanımdır o konuda.