İşime Bakıyorum, Önüme Bakıyorum, Ömrüme Bakıyorum / Ercan Kesal
İşime Bakıyorum, Önüme Bakıyorum, Ömrüme Bakıyorum
İstemediğim hiçbir fotoğrafa girmem.
Kimseyle çıkar hesabım olmaz.
Hiç kimseye müdanaam yoktur.
Kimseye eğilmem.
Kocaman bir göktüzü var yani, kafamı çevirdiğim.
Ne olabilir ki?
Ben zamanla baş etmekten, zamanı saymaktan, zamanı hesaplamaktan
ve onu yenmeye çalışmaktan çoktan vazgeçtim.
Kenara çekilmeyi bildiğinizde zamanın yıpratıcı, yakıcı, dramatik özelliğinden de kurtulmuş oluyorsunuz.
Ben işime bakıyorum.
Bilemediğim soruları geçiyorum.
Neyse o süre, kestiremediğimiz ve bir türlü nasıl geçtiğini de anlayamadığımız süre,
onun içini hakkıyla doldurmaya çalışıyorum.
Bunun yolunun da hassas olmaktan, kederlenmekten, dikkatli olmaktan,
dünyaya bulaşmaktan, çok emek vermekten, çok çalışmaktan geçtiğini fark ettim.
Hani, işime bakıyorum derler ya; önüme bakıyorum, ömrüme bakıyorum.
Sanki öyle bir yerdeyim diye düşünüyorum.