İnsanın Kendi Nasılsa Allah da Ona Öyle Görünür / Neville Goddard 2023 - 01

En derin ruhani olanın gerçekte en doğrudan pratik olduğuna kesinlikle inanıyorum. Yorumlamalarda yapılan tüm hatalar, niyeti ruhani ve mistik olan ifadelere atıfta bulunmaktan ve ilkeleri veya durumları zamanlara, kişilere veya yerlere ima etmekten kaynaklanmaktadır. Bir anlamda, Kutsal Metinlerin yorumlamalarının hiçbir eseri harfi harfine doğru değildir. Yine de, her sözün doğru olduğunu söylüyorum; ama Kutsal Metinler yalnızca onları söyleyenin O'nun niyet ettiği gibi doğrudur; insanın istediği gibi değil, Allah'ın istediği gibi doğrudur. Ruhsal ve sembolik bir yorum tek başına gerçeği verirken, harfi harfine bir kabul hiçbir şey kazandırmaz. Kutsal Metinler tarihsel öğeler içerir, ama bunlar her zaman büyük fikirlerin resim dili olarak kullanılır.

Müjde anlatıları, bilebilmemiz için incelenmelidir. Bilgiyi hemen aktarmaz. Tanımak aşamalı bir süreçtir  - ilerleyen bir içsel deneyimdir. Biz O'nu kabul edebildikçe, Allah Kendisini içimizde açığa çıkarır. Tüm geçmiş çağların yazılarına bakıldığında görüleceği gibi, derin anlamlar her zaman çok az kişi tarafından kısmen fark edilmiştir.

Kutsal Metinlere doğru anlamını verirken, mistik Yazılar olarak öncelikle maddi şeyler ya da kişilerle değil, ruhsal anlamlarla ilgilendiğini hatırlamak gerekir. Dış duyulara ya da akla değil, ruha hitap eder. Amacı fiziksel yaşamın tarihsel bir anlatımını vermek değil, insanlığın ruhsal olanaklarını sergilemektir, çünkü din doğası gereği tarihsel değildir ve gerçek duyusal olaylara bağlı değildir, ama İman ve Kefaret gibi süreçlerden oluşur. Bunlar tüm insanlara içkin olup, herhangi bir insanın herhangi bir zamanda ne yaptığından bağımsız olarak varlığını sürdürür. Kutsal Metinlerin daimi değeri sembolik değeridir. Neyin tarihsel olup neyin olmadığı konusunda büyük tartışmalar vardır, ancak unutmayalım ki, yarın tüm tarihsel sorunları çözebilsek bile, bu bize ne din ne de Kutsal Metinlere kalıcı bir değer kazandıracaktır. Her şey bizim gerçeklerin sembolik değerini bulmamıza bağlıdır. Geçmiş tarihin bir gerçeği, ardındaki bir Gerçekliğin sembolü olarak öne çıkmadıkça, günümüz dini için hiçbir şey ifade etmez.

Kutsal Metinler, İlahi sembolizmle ifade edilen bir Hakikat vahyidir. Literal bakış açısından, ifadeler bazen kafa karıştırıcı olabilir; değerli olan ve açıklığa kavuşturmak için elimizden gelenin en iyisini yapmaya değer olan tek şey sembolizmdir. Tüm Kutsal Yazılar içsel gizemden yola çıkılarak yazılmıştır, mistik bir anlam yüklenerek değil. Hikayeler altta yatan bir anlamı gizler ve kutsal kitap yorumunun görevi bu sembolizmde ifade edilen bu psikolojik gerçekleri keşfetmektir. Biz burada Kutsal Yazılar'ın yüzeysel anlamıyla ilgilenmiyoruz, ister mantıklı ister saçma olsun, çünkü hiçbir durumda aradığımız içsel gerçeği oluşturmaz. Yüzyıllar boyunca yanlışlıkla kişiler için kişileştirmeyi, tarih için alegoriyi, talimatın kendisi için talimatı ileten aracı ve amaçlanan nihai anlam için kaba ilk anlamı aldık. Hayatın küçük şeylerinin çoğunda bu karışıklık önemsiz bir sonuçtur. Ancak bu karışıklığı din gibi daha önemli meselelere taşıdığında ortaya çıkan hata devasa boyutlara ulaşır. Yüzyıllar boyunca insanlar Kutsal Metinlerde anlatılan olaylarla ilgili olabilecek kanıt parçalarını hevesle aramışlardır. Çoğu insan karakterlerin yaşadığına inansa da, onların yeryüzündeki yaşamlarına dair hiçbir kanıt bulunamamıştır ve belki de hiçbir zaman bulunamayacaktır. Bu önemsizdir, çünkü eski öğretmenler tarih yazmıyorlardı, tarih kisvesine büründürdükleri bazı temel ilkelerin alegorik bir resimli dersini veriyorlardı. Kutsal Metinlerin çeşitli öykülerinin biçimi özünden, bir buğday tanesinin biçiminin içindeki yaşam tohumundan farklı olduğu kadar farklıdır. Bedenin asimilatif organları fiziksel sisteme dahil edilebilecek gıda ile atılması gereken gıda arasında ayrım yaptığı gibi, uyanmış sezgisel yetiler de alegori ve benzetmelerin altında yatan psikolojik yaşam tohumunu keşfeder ve bununla beslenerek onu taşıyan kurguyu atar. Kutsal kitaplar her ülkede en çok satan kitaplardır. Muhtemelen en az okunan ve kesinlikle en az anlaşılan kitaplar. 

Kutsal Metinler, başından sonuna kadar, insanlığın mevcut varlık düzeyini karakterize eden şiddeti aşmakla ilgilidir. Şiddeti aşan başka bir varlık düzeyinin gelişme olasılığını onaylar. Benimsenen bakış açısı, insanın amacının tek gerçek psikoloji olan bu içsel gelişim olduğudur. Bunu, içsel bir evrim anlamına gelen ve daha yüksek bir seviyenin varlığını ima eden yeniden doğuş ana fikrinden uzaklaştırmak, onun gerçek anlamından hiçbir şey anlamamaktır. Allah'ın kelamı, insanı önce düşüncede sonra da varlıkta farklı kılmak, böylece yeni bir insan olmasını ya da yeniden doğmasını sağlamaktır.

Bir insanın yaşamına tamamen yeni bir tutum girdiğinde, psikolojik yeniden doğuş bir dereceye kadar gerçekleşmiş demektir. İnsan daha iyi olmak ister, farklı değil. Kutsal Metinler daha iyi olmaktan değil, başka bir insandan, yeniden doğmuş bir insandan söz eder. 

Cambridge Platonisti John Smith, "İnsanlar kendileri nasılsa, Allah da onlara öyle görünür" diye yazmıştır. "Ahlakçının Tanrısı her şeyden önce büyük bir yargıç ve okul müdürüdür; Bilimin Tanrısı kişisel olmayan ve esnek olmayan Hayati Kanun'dur; vahşinin Tanrısı, fırsatı olsa kendisinin de olacağı türden bir şeftir." Hiç kimsenin davranışı Allah inancından daha yüksek olmayacaktır ve bu anlayış kendisinin nasıl bir insan olduğu tarafından belirlenir. 

"Allah ezelden beri Allah'tır, İnsanın kurtuluşu yalnızca bu hakikattedir; Ama şimdi taptığın Tanrı, yakında artık senin Tanrın olmayacak Çünkü ruh, düşüncelerini her zaman yeniden şekillendirirken, İlerlemesinde nasıl sevileceğini ve iman edeceğini daha gerçek bir şekilde öğrenir."