Çalışmak İçin Yaşamaktan Yaşamak İçin İş Dengesine Geçiş / Deepak Chopra Türkçe 02

Çalışmak için yaşamak... her zaman kullanıldığını duyduğum bir cümle. Bu neredeyse konuştuğum herkesin mücadele ettiği bir şey. Bununla birlikte, bu konuda dürüst olursak, çalışmak için yaşamak ile mücadele etmiyoruz çünkü birçok insan için bu denge mevcut değil. Aslında hayatı tekrar öne koymakta zorlanıyoruz.

Peki ya düzeni tersine çevirip bunun yerine yaşamak için çalışmak dengesi aramaya başlarsan. Hayatın tüm yönlerine eşit olarak saygı duyulan ve işin her şeyin üzerinde önceliğe sahip olmadığı bir dünya... Beni yanlış anlama, iş önemlidir, ancak anahtar, bunun neden önemli olduğunu ve sana ve hayattaki bireysel hedeflerine hizmet etmesi için genel refahında oynadığı rolü bilmektir.

İşin Hayatındaki Rolünü Anlamak

Gallup tarafından yapılan dünyanın en büyük refah araştırmasına göre, işin genel yaşam kaliten üzerindeki en büyük etkidir. Bunun başlıca nedeni, zamanının çoğunu alan şeydir ve çoğu zaman "kim olduğunun" "yaptığın şey" ile eş anlamlı olduğunu hissetmendir. Ve bu iş etkisi, onu ne kadar iyi yönettiğine bağlı olarak olumlu veya olumsuz olabilir. Demek istediğim şu:

İşin hayatın üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğunda, şöyle görünebilir:

• Yaptığın işte bir amaç duygusu buluyorsun.
• Yöneticinle veya patronunla harika bir ilişkin var.
• Kaliteli iş yapmaya kendini adamış meslektaşların var.
• Görüşlerinin önemli olduğunu hissediyorsun.
• Doğal yeteneğini düzenli olarak kullanma fırsatın var.
• İşini makul saatler içinde yaparsın.
• "Düşünceli ve odaklanmış işler" yapacak zihinsel alana ve zamana sahipsin.
• Yeniden şarj olabilmek için işten kopabilir ve hayatının diğer yönleriyle meşgul olabilirsin.

Ancak işin hayatın üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olduğunda, şöyle görünebilir:

• Tamamen para için çalışıyorsun.
• Patronun sana eşit olmaktan çok astın gibi davranıyor.
• Meslektaşlarından kopuk hissediyorsun.
• Duyulduğunu hissetmiyorsun.
• Doğal yeteneklerini veya güçlerini kullanmıyorsun,  sadece çalışkan bir arı gibisin.
• İşin günün ve gecenin her saatine yayılıyor. Önceliklere odaklanmadan sonsuz toplantı ve görevlerden geçiyorsun.
• İşten kopamayacağını hissediyorsun ve kiminle olursan ol veya ne yapıyor olursan ol, kendini her zaman bunun hakkında düşünürken ve konuşurken buluyorsun.

Bununla İlgili Ne Yapabilirsin?

Yaşamak için Çalışmak dengesinin ilk adımı, yerli yerine işi koymaktır. Az önceki listeleri gözden geçirip olumlu yönde bazı ayarlamalar yaparak hayatın üzerinde olumlu bir etki oluşturabilirsin. Başlamak için bir madde seç ve hayatındaki insanlarla, ailen, arkadaşların, yöneticin veya iş arkadaşlarınla işe yaramayan şeyleri paylaş. Bir değişiklik yapma taahhüdünü dile getirmek, hesap verebilirlik ve eylem oluşturmana yardımcı olur.

Bir sonraki adım, hayatının önemli olduğunu ve yaşamının tüm yönlerinin gerçekten önemli olduğunu ; çocukların, sağlığın, seyahat planların, boş zamanların, eşin, yalnız kalma zamanının önemli olduğunu çok derin bir düzeyde anlamak ve bilmektir. Her şey önemlidir ve çoğu zaman, hayatın verimli olduğu yer buralardır.

Kendini buna ikna etmelisin. Çünkü isteyeceğin son şey hayatının sonuna gelmek ve bunu daha önce fark etmiş olmayı dilemektir. Bu çok sık oluyor. Ve araştırmalar, daha fazla insanın yapmadıkları şeylere yaptıklarından daha çok pişmanlık duyduğunu gösteriyor. Hayattaki en büyük pişmanlık, insanların ideal benliklerini gerçekleştirmelerine yardımcı olacak bir eylemi yapamamasıdır. Öyleyse kendine şu soruyu sor: “Hayatımın bu diğer alanlarını ihmal etmeye devam edersem, nereye gideceğim? Öngörülebilir yolum nedir? Ve bu yol beni ideal benliğime yaklaştırıyor mu? " Ardından dürüst cevabı dinle kalbinden.

Şimdi, bazı insanların hayatın bu diğer yönlerine öncelik vermek için fazladan bir teşviğe ihtiyacı olduğunu biliyorum, bunu şimdi sen de duydun. Araştırmalar, hayatında bu diğer unsurlara sahip olmanın seni işte daha iyi hale getireceğini gösteriyor. Bu şekilde gerekçelendirmen gerekiyorsa, yapabilirsin. Aslında, hem işiyle meşgul olan hem de hayatlarının hemen hemen her alanında kendilerini iyi hisseden çalışanların işyerinde kendi işlerinde mükemmel performans bildirme olasılığı % 27 daha yüksektir. Ama kanıta ihtiyacın olmamasını tercih ederim. Hayatın, araştırma olsun ya da olmasın, sen ve işverenin tarafından saygı görmeyi, korunmayı ve imrenilmeyi hak ediyor.

Hayatta tatmin olman bencil bir uğraş değil. Stresin veya mutluluğun bulaşıcı olduğunu unutma. Eğer acı çekersen de, genel olarak hayatından memnunsan da, ailen ve arkadaşların bunu hisseder. Kendini ve hayatının tüm yönlerini sevmeni onlara borçlusun.

Patronlar ve Liderler

Aynı mantık liderlik düzeyinde de geçerlidir ve belki daha da önemlidir çünkü liderler, üst düzey yöneticiler, işlerinin herhangi bir şey için arka koltuktakine kalamayacak kadar önemli olduğuna kendilerini ikna etme tuzağına kolayca düşebilirler. Çocukları, zamanları ve ilgileri için yalvarıyor olsalar bile.

Dolayısıyla, bir liderlik rolündeysen, kendi iyiliğin için ve daha sonra süreci takip edebilecek olan çalışanlarının iyiliği için yaşamak için çalışmak dengesini uygulamaya başlamanı tavsiye ederim.

Kendine mümkün olduğunca sık olarak hiçbir şeyin insanların sağlığı ve refahından daha önemli olmadığını hatırlat. Ve kendine bunun gerçekte ne anlama geldiğini anlamlandırmaya çalış. İnsanların dizüstü bilgisayarlarından uzaklaşmak, tam bir gece uykusu çekmek, çamaşırlarını yıkamak, sabahları veya akşamları çocuklarıyla koşuşturmadan geçirmek, hafta sonlarını açık hava aktiviteleri ile doldurmak veya sadece vakit geçirmek için zamana sahip olmalarından daha önemli hiçbir şey olmadığı anlamına gelir.

Çalışanların neler yaşadığını, kiminle ilgilendiklerini, zihinsel veya fiziksel sağlık durumlarının ne olduğunu veya nasıl üzüntüler yaşadıklarını asla bilemezsin. Ve bu şeylerle ilgilenmek için gerçek saatlere ihtiyaçları var.

Son hatırlatma

Çok da uzun sayılmayacak bir süre önce, dizüstü bilgisayarlarımızın, akıllı telefonlarımızın veya internetimizin olmadığı zamanların da olduğunu ve ofisten çıktığımızda işin bittiğini unutma. İster inan ister inanma, dünya dağılıp yok olmuyordu. Yaşamak için çalışmak şeklinde bir felsefe benimser isen "işyeri refahı" bir ütopya olmak zorunda kalmayacak, sadece kültürünün, yaşamının doğal bir parçası olacaktır.